بررسی خواص مکانیکی بتن خود تراکم حاوی خاکستر بادی

بتن خود تراکم بتنی است که بدون نیاز به عملیات تراکم سازی قادر بوده در قالب پخش شده، از میان آرماتورها عبور کرده و بدون جداشدگی بهترین کارایی را ایجاد کند. از مزایای این بتن می توان به کارایی بسیار بالای آن و امکان بتن ریزی در مناطق با آرماتور بندی متراکم و جاهایی که امکان بتن ریزی مستقیم در آن ها وجود ندارد، اشاره کرد. در این پژوهش پس از تولید بتن خود تراکم، از نسبت های 20، 30 و 40 درصد خاکستر بادی به عنوان پرکننده و پوزولان و جایگزین سیمان در طرح های مشابه استفاده شده است. در این مطالعه همچنین سعی شد که از پوزولان های صنعتی دیگر نظیر میکروسیلیس در درصدهای 5، 10 و 15 درصد به عنوان جایگزین سیمان در طرح های حاوی خاکستر بادی و بدون خاکستر بادی و 2 درصد نانوسیلیس استفاده شود تا امکان جبران کاهش مقاومت در سنین پایین بررسی شود. مخلوط های طرح شده در حالت تازه تحت آزمایش های رئولوژی مختلف از قبیل جریان اسلامپ، t50، حلقه j، جعبه l و قیف v قرار گرفتند تا از نظر خصوصیات خودتراکمی در محدوده استاندارد قرار گیرند. پس از تأیید شدن در این قسمت، طرح های مورد نظر دوباره ساخته شده و در سنین 7، 28 و 120 روز برای تعیین مقاومت فشاری و در سن 28 روز برای تعیین مقاومت کششی تحت آزمایش قرار گرفتند تا تأثیر پوزولان های مختلف بر مقاومت و همچنین روند افزایش مقاومت در سنین مختلف بررسی شود. پارامتر دیگری که در این مطالعه بررسی شد میزان فوق روان کننده بود، به صورتی که سعی شد با ثابت نگه داشتن آب، خصوصیات رئولوژی طرح ها با میزان فوق روان کننده مورد نیاز جهت دستیابی به بتن خود تراکم بررسی شود. در نهایت سعی شد تا با عکسبرداری الکترونی ساختار میکروسکوپی ناحیه انتقال طرح های مهم مورد بررسی قرار گیرد. نتایج حاکی از آن است که می توان از خاکستر بادی در بتن خودتراکم با مقاومت مناسب استفاده نمود و میزان فوق روان کننده را کاهش داد. همچنین مقاومت اولیه بتن خود تراکم با افزودن نانوسیلیس و میکروسیلیس تا حد 33 درصد افزایش داده شد. با بررسی نتایج می توان دریافت که تأثیر 2 درصد نانوسیلیس در طرح های حاوی خاکستر بادی بالا بیشتر از 15 درصد میکروسیلیس می باشد.